ઇથરનેટ: આવૃત્તિઓ વચ્ચેનો તફાવત
Content deleted Content added
DBhavsar709 (ચર્ચા | યોગદાન) |
DBhavsar709 (ચર્ચા | યોગદાન) |
||
લીટી ૩૮:
૧૯૮૦ના ઉતરાર્ધમાં ૦.૩૭૫ ઇંચ વ્યાસવાળા કો-એક્ષેલ કેબલના ઉપયોગથી ઈથરનેટે 10BASE5 નું અમલીકરણ કર્યું. જે પાછળથી “થીક ઈથરનેટ” કે “થીકનેટ” તરીકે ઓળખાયું. તેના અનુગામી 10BASE2 “થીન ઈથરનેટ” કે “થીનનેટ” તરીકે ઓળખાયા, જેમાં ટેલીવિઝન ના કેબલમાં વપરાતા કેબલનો ઉપયોગ કર્યો જેથી કેબલના સ્થાપનને સરળ અને ઓછી બન્યો. ત્યારથી તમામ સંદેશવ્યવહાર એકજ વાયર પર થતા હોઈ કોઈ એક ગંતવ્ય માટેનો સંદેશ તે કેબલ સાથે જોડાયેલા બધાજ ઉપકરણોને મળે છે. લગતા-વળગતા પેકેટોને નેટવર્ક ઇન્ટરફેસ કાર્ડ આગળ પ્રોસેસ માં મોકલે છે બાકીનાને અવગણે છે. એકજ કેબલના ઉપયોગથી બેન્ડવિથમાં ભાગ પડે છે. દા.ત. જયારે બે સ્ટેશન સાથે વાત કરતા હોય ત્યારે દરેક ઉપકરણને ઉપલબ્ધ બેન્ડ-વિથ અર્ધીજ હોય છે.
કેબલ પર થતા અકસ્માતો (Collisions) ડેટાને ખરાબ કરે છે અને તે ડેટા સ્ટેશને ફરીથી મોકલવો પડે છે આના લીધે થ્રુપુટ ઘટે છે. ખરાબ સંજોગો તેને કહી શકાયકે, જ્યાં ઘણા સક્રિય હોસ્ટ મહતમ લંબાઈ વાળા કેબલ પર જોડાઈને નાની ફ્રેમ પાઠવે (મોકલે) છે ત્યારે અતિશય અથડામણમાં થ્રુપુટ નાટકીય રીતે ઘટે છે. જો કે, ૧૯૮૦ના Xeroxએ કરેલા એક અભ્યાસ મુજબ, તેઓ એ પ્રવર્તમાન ઈથરનેટના સ્થાપન હેઠળ કૃતિમ રીતે સામાન્ય અને ભારે બંને રીતે ભાર આપવામાં આવ્યો રીપોર્ટના દાવા મુજબ લેન પર ૯૮% થ્રુપુટ અવલોકિત કરાઈ. આ રીપોર્ટ વિવાદાસ્પદ બન્યો હતો, નમુના પ્રમાણે અથડામણવાળું નેટવર્ક સામાન્ય નેટવર્કથી ૪૦% થી ઓછી ક્ષમતા ધરાવે છે. પહેલાના ઘણા સંશોધનો CSMA/CD પ્રોટોકોલની બારીકાઇ સમજી શક્યા ન હતા અને ન
|